درمان های مکمل در سرطان پستان :

برای تصمیم گیری درمورد درمان های مکمل در سرطان پستان باید به چند مورد توجه کرد.

تصمیم گیری در مورد مصرف “ادجوانت تمدیدی” بر اساس خطر عود، مسمومیت دارویی، ارزش درمان و رضایت بیمار صورت می گیرد.

در روشی که به صورت آزمایشگاهی و به صورت تصادفی در زنان یائسه گیرنده مثبت در مرحله زودرس سرطان پستان انجام شد، در تعدادی از بیماران که دوره کامل ۵ ساله تاموکسیفن را انجام داده بودند و ۳ ماه بود که تاموکسیفن را قطع کرده بودند، درمان تمدیدی “ادجوانت لتروزول” موجب بهبودی قابل توجه در این زنان در مقایسه با افرادی بود که دارو نمای پلاسبو را دریافت کرده بودند.

آزمایشات همچنین نشان می دهد که بیمارانی با گره لنفاوی مثبت که لتروزول را دریافت کرده اند، پیش آگهی بهتری نشان می دهند.

در سال ۲۰۱۰ لتروزول توسط FAD جهت درمان “ادجوانت تمدیدی” پس از مصرف تاموکسیفن در زنان یائسه مورد تأیید قرار گرفت.

مطالعات نشان داده است که بیمارانی که تاموکسیفن را به مدت ۵ سال دیگر هم استفاده نموده اند (در کل ۱۰ سال در مقایسه با دریافت کنندگان پلاسبو )هیچ برتری نداشته اند و در حقیقت درمان اضافه تر با تاموکسیفن به نظر می رسد اثرات زیان آوری داشته باشد.

خطر عود :

 خطر عود دیررس اگرچه در بیماران گره لنفی مثبت بیشتر از بیمارانی با گره لنفی منفی است ولی در هر دو گروه مشاهده می شود.

یک مطالعه در مورد بیمارانی که تحت درمان داروی ادجوانت نبودند میزان عود در بیمارانی با تومورهای کوچک درجه ۳ از ۱۴٪ در طول ۵ سال به ۲۶٪ در ۱۰ سال می رسد.

نتایج مطالعات نشان می دهند که مهار کننده های آروماتاز و خواص این داروها در درمان متاستاز و مقایسه آن با تاموکسیفن باعث استفاده از این ماده به عنوان ادجوانت شده است.

همچنین آناستروزول هم به عنوان دارویی که موجب بهبودی قابل توجه در زمان پیشرفت بیماری در مقایسه با تاموکسیفن میشود،معرفی گردیده است.